Нигеземне ялгыз итәсем килми

Тышкы диварларының йә төсе уңа төшә, йә тәрәзәләре тоныклана. Картлыкка тиңдәш сагыш сөреме галәмәте ул. Ә менә Арча районының Якты-Көн авылында гомер итүче Суфия апа Сабирҗанованың йорт-җире мәгърүр, нык! Үзе генә яшидер дип һич әйтмәссең. 

Рәхәт картлык
- Бәхетле мин. Инде оныкларның рәхәтен күреп яшим. Кызларым да бер дигән. Оныкларым – йөз аклыгым! Марат оныгым йорт-җиремне яңартты, ишегалларымны гөл итте. Өй эче тулы яңа җиһаз. Яңадан яңа бит, сеңлем! Минем гомергә искеләре дә җитәр иде дә. Әби, исән чагыңда сиңа дөньяның бар матурлыгын күрсәтәсем килә, ди бит балакаем. Рәхмәттән ары ни әйтим? Рәхәт яшәсеннәр, игелекләре үзләренә меңе белән әйләнеп кайтсын, – ди Суфия апа.

– Холкым шундый – елак мин. Күңелем йомшак. Яхшы сүздән дә күземнән яшь тәгәрәп төшә. Авыр заманда тусак та, кырыс тәрбия күрмәдек. Әти сугышка киткәч туганмын. Исән әйләнеп кайтты ул! Хәтерлим әле, биш яшь миңа, зиһен ныгып килә торган вакытым. Иртән шинель кигән бер хәрби тәрәзә шакыды. Әни бөгелепләр төште, үзе елый, үзе куана бичара. Аннары күршеләр кереп тулды, сабантуе сыман авылдашлар җыелды. Без – алтау, әтинең бертуган сеңлесе яшьтән вафат булып, аның ике ятиме безгә кушылды, бер ояда сигез бала канат очырдык. Әти – кибетче, әни урактан кайтып кермәде, гел авыр эшкә җиктеләр мескенемне. Мәктәптә дүрт кенә сыйныф укыдым. Бик укыйсы килә дә, әни белән әти көне-төне эштә. Мин – олысы, үземнән соңгыларны карарга, өс-башларын юарга кирәк.

Беләге ныгымас борын эшкә җигелә дә кияүгә чыкканчы 15 еллап күмәк хуҗалыкта эшләргә җитешә ул.
- Равилнең әтисе мәрхүм иде. Минҗамал кайнанам минем өчен бик әйбәт булды. Авыл кешесе белә, әни белән кыз сыман, бик тату яшәдек. Әти пенсиягә киткәндә мине үз урынына калдырды. 30 ел буе авыл кибетендә сатучы булып эшләдем. Равил ат җикте. Бөтен авыр эш аңа эләкте инде. Соңыннан кибеткә ипи ташыды, менә шул елларда гына кара эштән бераз сулыш алгандыр ул, - ди Суфия апа.

Тулырак: http://shahrikazan.ru/news/iazmys/nigezemne-ialgyz-itasem-kilmi