Елның һәр көне Әниләр көне булырга тиеш

 Бәйрәмнәрнең барлык кешегә дә кагылганы, иң якыны, иң яктысы, иң җылысы – Әниләр көне. Чөнки әни булу – дөньядагы иң изге, иң җаваплы, иң мактаулы исем. Россиядә бу бәйрәм рәсми рәвештә 1998 елдан, ноябрьнең соңгы якшәмбесендә билгеләп үтелә. Аның максаты – хатын-кызның, әни кешенең дәрәҗәсен күтәрү, тормыштагы кыйммәтен аңлату.

      Әниләр көне

       Бәйрәмнәрнең иң олысы –

                                                 Әниләр көне бүген.

        Килик-күрик, хәлен белик,

Үзгәртик күңел күген.

                     Алар бездән берни көтми,

               Ягымлы сүз, ачык йөз.

                        Хезмәт иткән, гомер үткән,

                   Әниләр көтә тыныч көз.

    Гомер көзе нинди була,

                                                   Балаларга бәйле ул.

 Бүгенге бәйрәмдә аңа

 Иң кирәкле кеше бул.

                    Балалары нинди булган

                                                           Әниләр бүген сизә.

                                                           Сынатмыйк әле, без

                      Хөрмәт күрсәтик  Сезгә.

 Онытырга тиеш түгел,

Бер кем дә үз анасын.

        Күңелләргә гөнаһ алмыйк,

                                                  Аллам үзе сакласын.

    Әниләргә без – бала

     Әниләрнең бар теләге:

                                                   –Балам бәхетле булсын,

    Кешелекле булып үссен,

    Файдалы эшләр кылсын.

                   Ялгыш юлга китмәсен дип,

                   Саклый тормыш көткәндә.

          Догаларын укып кала

             Юлга чыгып киткәндә.

 Ач йөридер балам диеп

 Кайгыра ул кайтмасаң,

Борчыла, ашаудан кала

 Хәбәр бирми башласаң.

                        Без бит инде зур үстек дип,

                                                       Үзебезне алдыйбыз.

                                                       Әниләрнең чын кадерен

                                                       Бераз соңрак аңлыйбыз.

                                            Ничә яшьтә булсак та бит

                                            Әниләргә без, бала...

                                            Әни йөрәген аңларсың,

                                            Бала үстереп кара.

Әнине сагынганда...

                                       Әни! Сине төштә күрсәм,

                                        Хәлең ничек, балам, диясең.

                                       Беләм  әни,  безнең өчен

                                       Шатланасыңдыр да, көясең.

                   Син киткән ел майда кояш иде,

                                                 Хәзер язын никтер күңелсез.

                     Илле елдан артык сынап киләм,

                                                 Үзгә язлар килә бит синсез.

Әйе, без дә үсеп җиттек, әни,

                                         Үз юлыннан  бара  барчабыз.

      Син өйрәткән киңәшләрне тотып

      Тормыш йөген җайлап тартабыз.

                      Балалар бар, хәтта оныкчыклар,

                                                  Тормышлар  мул, бик  рәхәт.

                       Безгә дөрес тәрбия биргән өчен,

                                                  Әни, сиңа мең рәхмәт.

   Әни! Сине һаман төштә күрәм,

                                         Ике чиләк  синең кулыңда.

   Урам коесыннан су ташыйсың,

                                          Изге теләкләрдер уеңда...

    Хөрмәтле Әниләребез!  Безгә тормыш бүләк иткән, бөтен йөрәк җылысын биргән, безнең өчен тынгысыз көннәр, йокысыз төннәр кичергән өчен Сезгә нинди генә теләкләр теләсәк тә аз булыр. Сез исән вакытта, елның һәр көне Әниләр көне булырга тиеш. Мәхәббәтегез, сабырлыгыгыз, назыгыз һәм ниләр генә кылсак та гафу итә белүегез өчен бик зур рәхмәт. Сезгә озын гомер, имин көннәр, балаларыгызның куанычларын гына күреп яшәвегезне телибез.

 Шәфигулла Гарипов