Рамил хәзрәт Юныс: «Үлем — бетү түгел, яңа бер киңлеккә, яңа тормышка күчү» ( «Интертат», )

Үлем фәкать тән өчен генә…

Һәр эшнең азагы бар, һәр гамәлнең азагы бар, һәрбер туган адәм баласының үлеме бар. Аллаһ Сөбханә вә Тәгалә тарафыннан бу галәм дә яратылган икән, аның да азагы бар. Бу дөньяда Аллаһ Сөбханә вә Тәгалә Үзе генә мәңге. Шуңа да дөньяда без Аллаһ Сөбханә вә Тәгаләнең ошбу кануны нигезендә яшибез. Бу дөньяга да без Аллаһ Сөбханә вә Тәгаләнең теләге, Аның ризалыгы белән килдек, хәтта безнең нинди кыяфәттә булачагыбызны, нинди гамәл кылачагыбызны һәм шулай ук кайсы вакытта һәм кайсы җирдә вафат булачагыбызны әти-әниләребез дә, әби-бабаларыбыз да белмиләр иде.

Һәр адәм баласы үлемнең хак икәнлеген белә, ягъни бу дөньяда беркем дә мәңге калмаячагы мәгълүм. Үлгәннән соң безне нәрсә көтә — шунысы кызыксындыра? Үлем дигәч, күпләребезнең күз алдына мәетләрне салкын ләхеткә куеп, өстенә туфрак салып калдырып китү килә. Куркыныч, йөрәкне әрнетә торган вакыйга. Шуңа күрә күп кешеләр үлемне ничектер бер караңгылык белән, бетү, югалу, якыннарыбызны кабергә куеп калдыру белән тигез күрә. Чөнки кешеләрне үлгәннән соң ни көткәнлеге турында мәгълүмат юк. Ул бөтенләй юкка чыгамы яки Аллаһы тарафына китәме, ул нинди хәлдә мәет була?

Адәм балаларының күпчелеге үлемнән куркадыр. Кайберләре бу дөньяның ләззәтеннән аерылудан куркалар. Тормышлары бигрәк тә ямьле, бигрәк тә күңелле, бигрәк тә бай вә маллы-мөлкәтле булган вакытта, әлбәттә, үлемне искә төшерәсе килми. Бу ләззәттән берәүнең дә 4 аршин җиргә кереп ятасы килми.

Ахирәттә ни була дигән сорауга җавапны борынгы вакыттан ук, әле безнең гасырга кадәр булган галимнәр, фәлсәфәчеләр дә эзләгәннәр. Үзләренең фаразлары белән төрле-төрле могҗизави сүзләр һәм фикерләр әйткәннәр. Әмма Аллаһ Сөбханә вә Тәгаләнең иңгән китапларында — Тәүратта, Зәбурда, Инҗилдә һәм төгәлләүче китап Коръәни-Кәримдә бу мәсьәлә ачылган. Анда адәм баласын үлгәннән соң ни көтә икәнлеге мәгълүм. Шуңа да адәм балалары, иманга якын булып, Аллаһны танып, Коръәнне укып һәм рәсүлебезнең хәдисләре белән таныш булсалар, үлемнән куркуны киметерләр иде. Үлем бит фәкать тән өчен генә, җан мәңге икәнлеген аңларлар иде.

Бер мәртәбә җан, Аллаһының рәхмәт белән, аналарыбызның карынында булганда менә бу тән эченә кертелгән иде. Ягъни без иң әүвәл мәет идек, 121 көн аналарыбызның карынында 5 ай яшәдек, соңыннан без бу дөньяга килдек. Шуңа күрә адәм баласы иң әүвәл үлемне кичерде. Аннан соң терелде. Аннан соң бу дөньядан ахирәткә күчкәндә янә үлә. Һәм Кыямәт көнендә янә терелә.

Үлем белән тереклек ул тән белән җанның берләшүенә яки аерылуына бәйле.

Үлем белән тереклек ул тән белән җанның берләшүенә яки аерылуына бәйле.

Әгәр дә тән үзе генә булса, җансыз — ул мәет, җан кергәннән соң ул терелә, һәм шулай ике мәртәбә кабатлангач, әйтәбез: адәм баласы ике үлем һәм ике тереклек кичерә. Соңгы тереклек ул — мәңгелек. Һәм без, иншалла, Аллаһ тарафында мәңге калачакбыз. Әмма бу дөньяда безнең тәнебез яки авыру сәбәпле, яки башка сәбәпләр аркасында җанны тотып тора алмый торган хәлгә җиткәч, зәгыйфьләнгәч, бу тәннән җан китә. Менә бу үлем дип атала. Ләкин шуны искәртәсе килә — үлем тән өчен генә.

«Ясин» сүрәсе җан чыгуны җиңеләйтә

Үлем сәгате җиткән вакытта һәрбер кеше күз күреме ераклыгында үлем фәрештәсенең килеп басуын күрер. Әгәр дә гомерен үткәргән булса, Аллаһы Аллаһ Сөбханә вә Тәгаләгә иман белән, изге гамәлләр белән, бу фәрештә ак йөзле булып, аңардан хуш исле май килеп торыр. Һәм дә аның артында булган берничә фәрештә кулларында ак кәфенлек тотып торырлар.

Дәвамын ИНТЕРТТАН укый аласыз

Фото Владимир Васильев