– Нигә инде бу бүләкләр? Машинабыз бар, туным бар, сәяхәттән кайттым гына әле, акча туздырасы түгел иде, – дигән була хәләл җефетем.
– Син дигәндә бер нәрсә дә жәл түгел, – дим аңа. 

Төн уртасында кайтса да, сүз әйтмим. Әйтми-нитми кунып калган очракларын да аңлыйм. Яшь-чибәр бит әле минем җанашым. Бер-бер эше булгандыр, очрашуларга чакырганнардыр. 

Өйдәге эшләрнең бөтенесен үзем башкарам. Сыер савам, көтү куам, тавык-чебешләргә җим бирәм, яшелчәләргә сулар сибәм, балаларны мәктәпкә озатып җибәрәм, кечкенәсен күтәреп бакчага илтеп куям. Хатыным торуына коймаклар пешереп, каһвә ясап, караваты янына китерәм. 
 – Нигә уятмадың инде, үзем эшләр идем, –дигән була хәләл җефетем.
– Юк-юк! Бу нәфис кулларың белән сыер савып, тавыкларга бәрәңге изеп йөрмәссең бит инде. Әнә, бер мулла да хатыннарыгызны кайгыртыгыз, алтын-көмешкә күмегез, эш эшләтмәгез, үзләренең хезмәт хакларын үзләре өчен генә тотсын, дип әйтеп тора, – дим.

Ни хикмәт, авылда күп кеше мине аңламый. Хатын-кызлар мине үрнәк итеп куеп, ирләрен игәүли икән. Шунлыктан, мужикларның усал карашын тоя башладым.
– Хатыннарны артык иркәләргә ярамый, алар иркәләгән саен азына. Бөтен эшне үзең эшләмә, соңга калып кайтса, каеш белән арт сабагын укыт. Эш белән каеш чыбыркы хатыннарны акылга утырта торган дару ул, – дип, киңәш биргәли өлкән яшьтәге күршем.
 – Әй, абзый, син борынгы заман сүзләре сөйлисең, – дип, аның фикерен кабул итмим.

Бер көнне эштән кайтып килгәндә авылның ир-атлары сәнәкләр, таяклар тотып, юлымны бүлде. 
– Хатын-кызларны котыртып бетердең. Безгә тынчылап яшәр чама калдырмадың. Кыйнап үтерәбез, – дип, берсеннән-берсе зәһәррәк кычкыра болар. 
Сәнәкләрен, таякларын болгый-болгый якынлаша башладылар. Татар халкының бөек шагыйре Габдулла Тукай әйтмешли, тегеләр куадыр, мин чабам, мин чабамдыр, тегеләр куа. Шунда мужикларның берсе таягын башыма ыргытты. Таяк битемә килеп тиде, тик авырттырмады, ә Бохара җирлегендә үскән мамык кебек йомшак кына назлады. Уянып китсәм, хатыным битемнән сыпыра икән.

– Җанашым, тор инде, эшеңә соңга калырсың. Сыерны савып, көтүгә кудым, тавык-чебешләргә җим бирдем, яшелчәләргә сулар сиптем. Коймак суынганчы бергәләп чәй эчеп алыйк, алайса, үземә дә фермага китәргә вакыт җитеп маташа, – ди. 
Хатынымның өстендә иске халат, яулыгы читенә он-көрпә сыланып калган. Ясалма тешләрен кияргә өлгермәгән, соңгы өч тешен балкытып елмая әле җитмәсә. Ходайга шөкер, алдагы гамәлләрем төш кенә булган икән. Мин тормыш арбасын иңгә-иң торып, бергәләшеп тартып бару тарафдары. Ә хатынын иркәләгән кеше, әйдә, иркәләсен. Күрер әле күрмәгәнен.

Тулырак: http://shahrikazan.ru/news/tөrlese/khatyn-kyzlarny-irklgez-krersez-krmgnne