Могҗиза

Гөлназ белән без университетта бергә укыдык. Тулай торакның бер бүлмәсендә бергә яшәдек. Ашаган ризыкларыбыз гына түгел, кигән киемнәребез дә уртак иде. Стипендия 45 сум гына, аңа гына яшәргә, әлбәттә, авыр. Җитмәсә, башкалар кебек атна саен өйгә дә кайтып йөри алмыйбыз – авылларыбыз ерак. Мин – Әлмәт ягыннан, Гөлназ – Башкортстаннан. Студентлар өчен бирелгән талоннарны тотып, кибеттә чират торабыз. Хәзерге кебек кием сайлау мөмкинле-ге дә юк, ә матур киенәсе килә. Әти-әниләр җибәргән акчаны җыеп, базарга барып, пардан «Мальвина» джинсы чалбары алып кигәнебез бүген дә хәтердә. Аерылмас дуслар идек! 
Бишенче курста укыганда Гөлназ бер егет белән танышты. Айрат – Чаллыдан, университетның юридик факультетында белем ала иде. Алар озак очрашмадылар: Айрат берничә айдан соң ук Гөлназга тәкъдим ясады. Туйлары бик гади узды. Кияү белән кәләш загска барып язылышып кайттылар, мине шаhит итеп чакырдылар. Язылышкан җирдә Айратның берничә дусты гына бар иде. Ә кич белән тулай торак бүлмәсендә кечкенә генә туй мәҗлесе узды. 
Туйдан соң Гөлназ ире белән фатирга күченделәр. Соңгы тапкыр дустымны диплом алу тантанасында күрдем. Шуннан аралар өзелде. Ире Чаллы шәhәрендә эшкә урнашкан дип сөйләделәр. 
Егерме ел буе Гөлназдан бер хәбәр дә алмадым. Интернет барлыкка килгәч, эзләп тә карадым югыйсә. «Однаклассники»дан, «ВКонтакте»дан, аннан «Инста-грам»нан... Социаль челтәрләрнең берсеннән дә аны тапмадым. Группадашлар очрашуына да Гөлназдан кала, барыбыз да килгән иде. Кемдер аны ире белән Себер якларына китеп барган дип сөйләде. 
Инде Гөлназны оныта да башлаган идем. Беркөнне таныш булмаган номердан шалтыраттылар. Дөресен әйткәндә, билгесез номерлардан шалтыратучыларга бик җавап та бирмим. Ә бу юлы нигәдер телефонны алырга булдым. «Сәлам, дускаем, хәлләрең ничек?» – дип эндәште таныш булмаган хатын-кыз. Кемдер ялгыш эләкте бугай дип уйларга гына өлгердем, телефонның теге башындагы тавыш дәвам итте: «Бу мин – Гөлназ! Тулай торакта бергә яшәгән дустың! Номерыңны озак эзләдем, көчкә таптым менә. Мин Казанда, бер атналык командировкада. Очрашасым килә синең белән. Вакытың бармы?» 
Сөенечемнән югалып калдым – кулымнан телефоным төшеп китә язды. Кичке сәгать биштә, студент вакытта яратып йөргән Черек күл буенда очрашырга сүз куештык. 
Гөлназны күргәч танымадым башта. Кыска чәчле, ябык гәүдәле группадашым тулы гәүдәле ханымга әверелгән. Башында зәвык белән мөселманча бәйләнгән ак яулык, озын күлмәк. Ә йөзе бер тамчы да үзгәрмәгән кебек. Күзләре зәп-зәңгәр – студент елларындагы кебек балкып торалар. 
Кочаклашып күрештек. Минем хәтта күзләремнән яшь тамчылары тәгәрәде. «Дускаем, кайларда югалдың син? Мин бит сине бик озак эзләдем!» – беренче сүзем шул булды. 
Гөлназыбыз, чынлап та, ун ел Төмән шәhәрендә яшәгән икән. Ирен бер нефть оешмасына өлкән юрист итеп чакырган булганнар. Ул да ире эшләгән оешмада хезмәт куйган. Аннары Чаллыга күчеп кайтканнар. Бизнес ачканнар – алтын кибетләре тоталар икән. 
Гөлназ белән сөйләшеп сүзләребез бетмәде. Черек күлне кат-кат урагач, кафега кереп утырырга булдык. Дустым хәләл ризыклар белән генә туклана икән. Әмма андый урынны табу проблема булмады – хәзер бит хәләл кафелар адым саен диярлек. 
Хәләл ризыкка бәйләп, сүз аның дингә килү тарихына күчте. Гыйбрәтле булганга күрә, бу тарихны Гөлназ сөйләгәнчә бәян итәм. Әлбәттә, аның үзенең ризалыгы белән. 
– Айрат белән бик матур яшәдек, – дип сөйләп китте ул. – Тормышыбыз бөтен, мул, акчага тилмермәдек. Ләкин дөнья бар яктан да түгәрәк булмый икән шул. Балага уза алмадым... Мәскәүгә генә түгел, Германия табибларына кадәр күренеп карадык, әмма файдасы булмады. Өч тапкыр ЭКО ясаттым, тик барысы да уңышсыз. Яшем кырыкка җиткәндә ана булу хыялына нокта куйдым. Ирем дә килеште... Үзебез өчен яшәргә булдык. Нихәл итәсең, Аллаhы Тәгалә бөтен кешегә дә бала бирми бит. 

Дәвамын укыгыз http://Тулырак: http://www.syuyumbike.ru/news/otkrovenie/mogiza