«Иремә сөйдергеч, сөяркәсенә бозым ясаттым...»

Мин кияүгә шактый соңарып, 27 яшемдә генә чыктым. Булачак ирем белән танышканчы Мамадыш шәһәрендә әти-әни йортында тордым. Әнинең базарда сәүдә ноктасы бар иде, шунда бергә кием-салым саттык. Рафак (исемнәр үзгәртелде) белән танышкач та, тиз арада өйләнешергә булдык.

Дөресрәге, мин Рафакны үзем ашыктырдым. «Мин дә кызчык түгел, син дә малай-шалай түгел, үбешеп-кочышып вакыт уздырып йөрмибез, өйләнешәбез», - дидем. Шулай итеп, ике айлап аралашканнан соң Рафак белән никах укыттык. Рафак мине үз йортына, авылга яшәргә алып китмәкче булды. Минем авылга кайтасы килми. Рафак атасы-анасы йортында ялгызы тормыш күрә. Атасы-анасы исән түгелләр инде. Котельняда төнге каравылчы-кочегар булып эшли. 34 ел гомере буе авылдан ерак китмәгән Рафакның авылдан читтә торырга ике-өч көнгә дә сабырлыгы җитми. Тизрәк авылга кире кайту ягын карый.

Никахтан соң ике көн дә үтмәде, мине авылына сөйри башлады. Әйдә, Мамадышта гына калыйк, әти-әни ярдәм итәр, берәр фатир алырбыз, монда эш тә бар, син дә берәр җүнлерәк эш юнәтерсең, дип кыстап-кыстап карадым Рафакны. Тегеләй итеп җайлап, болай итеп майлап карадым. Кырт кисеп «Юк!», - диде. Әти белән әни дә Рафакның сүзен хуплап «Ир кайда булса, хатын да шунда. Син хәзер ир хатыны, шулай булгач, иреңнең сүзенә буйсынмый хәлең юк», - диделәр җитмәсә. Ризалаштым инде. Авылга кайтып киттек.

«Игез баланың берсе генә исән калды»

Рафакның йортында тормыш күрә башладык. Йорт зур булмаса да иркен, яңа булмаса да хәтәр төзек үзе. Озак еллар хатын-кыз кулы тимәгән йортны ялт иттердем, юып җыйдым. Тәмле ашлар пешереп Рафакны эшенә озаттым, эшеннән каршы алдым. Һәр төн каравылга эшкә чыгып китүен, өйдә кунмавын яратып бетермәдем, билгеле, Рафакның. Аның каравы, көндезләрен өйдә булуы яхшы – өйдәге, ихатадагы эшләрне эшли, маллар үстерә, бакча карый ала.

Яхшы яшәдек. Зарланырлык түгел иде. Өйләнешкәнгә өч ел булганда бер-бер артлы ике бала да алып кайттык. Мин утыздагы хатын идем бит инде, соң була күрмәсен, дип ашыктым. Балалар табып өлгерәсе килде. Үстерүен үстерерсең, ә табарга сәламәтлек җитмәве бар бит. Егермедәге яшь кыз түгел бит инде. Беренче йөгем игезәк сабыйлар иде. Берсе генә исән калды. Икенчесе бер тәүлек тә яшәмәде. Ике сабый булачагына әзерләнеп беткән идек, ике бишек элеп куйган идек. Бер генә бала күтәреп кайткач, шул бишекләрнең берсен алып кую их, шундый читен булды... Таныш-белеш хатыннар «Бер бала урынына бөтенләй баласыз кайтучылар да бар, син ике урынына бер бала белән кайттың әле, кайгырып утырма, шушы балаң мәшәкате белән онытыла инде ул кайгы», - диештеләр. Онытылмады ул. Ничектер кабул итәсем килмәде бу әйберне. Шушы бала янына ничек тә тизрәк тагын берне алып кайтасым килде. Беренче улыма яшь тә ике ай булганда икенче балама уздым. Шундый куандым. Исән-сау туса гына ярар иде, диеп тугыз ай буе ялвардым.

Бала тугач та тынычлана алмадым, берәр нәрсә булып, үлеп китә генә күрмәсә ярар иде, диеп борчылдым. Ике-өч айлап шулай улымны югалтудан куркып яшәдем. Сабый ныгый, үсә башлагач бераз тынычландым үзе. Шулай итеп, ике малай бала үстердек.

Бу хакта тулырак моннан укыгыз: https://intertat.tatar/news/irema-soidergec-soyarkasena-bozym-yasattym-5853867