Көн дә уйлады ул аны, ә тормышы яратмаган кеше янында үтте

Күз аллары караңгыланды. Гүя аның җаныннан да артык күргән сөеклесен төртеп ектылар. Юк, ул телефон өчен өзгәләнмәде, тагын сатып алыр ул аны, берне, икене, бишне алыр. Аңарда мени эш. Шушы мизгелдә аның тормышы да кисәк-кисәк җиргә сибелгәндәй булды. Болай да уйлары тынгылык бирми иде. Тормышны яңа баштан башлап, югалтканнарны кире кайтарып булмый шул. Хәтта исән булсалар да. Менә бусы инде акчага сатылмый. Шулай ук ярату, хөрмәт, ихтирамны да акча белән генә үлчәп булмый. Яратып, яратылып, икең бер карашта булып бер түбә астында яшәсәң иде ул! Хыял һәм чынбарлык арасы бик ерак икәнен үзе аңлый, ләкин йөрәге аңламый ирнең. Аңа бүген авызыннан ут чәчеп торучы Гөлназы түгел, ерактан булса да җылытып, яшәү көче биреп торучы Зәриясе кирәк.

Телефон кая бәрсәләр, шунда калды. Аны иелеп алучы, нинди хәлдә икәнлеген караучы да булмады. Ирнең бер колагында назлы гына: “Әйе!“ – дигән тавыш чыңласа, икенче колагында берсе артыннан икенчесе тезелеп киткән битәрләү сүзләре.
– Тагын шул телефонга ябыштыңмы? Кызу эш вакытында кайсы ир хатын-кыз кебек ләчтит сатып утыра. Мәгъшукаларыңның очы-кырые булырмы? Ник, мин алардан киммени, нишләп минем белән сөйләшмисең дә, алардан аерыла алмыйсың? 18 ел яшәп “матурым“ дигән сүз ишеткән юк әле, – дип үз сүзен үзе җөпли-җөпли сөйләвен дәвам итте хатыны.

Ирнең төшке ашы аш булмады. Ник кайтканына үкенеп, тынычлап чәен дә эчә алмыйча эшкә китеп барды. Бу күңелсез хәлдән соң Газиз тагын уйларга бирелде.

...18 яше тулу белән егет армия сафларына китеп барды. Хәрби хезмәткә киткәнче дуслашып йөргән кызлары, сер бүлешерлек иптәшләре, тиңдәшләре булса да, кемгәдер гашыйк булуын хәтерләми. Хезмәттәшләре кызларына сагынычлы кайнар сәламнәр юллаганда, ул классташ яки күрше кызларына хат язып сала, авылдагы яшьләр тормышын да алар аша белә иде. Ике ел вакыт шулай бик сизелми генә узып китте. Газиз дә туган ягына кайтырга алдан ук әзерләнде. Киемнәрен яңартты, аларны бизәде, матурлады. Кечкенә генә булса да күчтәнәчләр дә алды. Кемгәдер яулык, кемгәдер сувенирлар, наклейкалар җыйды. Ә менә бер дә хатыннан өзмәгән күрше кызы Сәвиягә уртасына кызыл чәчкәләр кушып үргән ак браслет бүләк итәчәк ул! Сөю билгесе түгел, дуслык билгесе итеп билгеле!

Ул көткән көн, Газизне туган яклары белән күрештерәчәк поезд килде. Ике ел шатлыгын да, борчуын да уртак итеп яшәгән дуслары белән саубуллашып, солдат егет йөгерә-атлый поездга кереп утырды. Күңеленә шундый рәхәт, кәефе күтәренке иде.

Бәхетенәме, әллә бәхетсезлегенә каршымы, урыны ике кыз янәшәсенә туры килде. Бер күз салу белән Газизнең бит урталары янып чыкты. Хыялындагы кыз аның янәшәсендә утыра иде. Барысы да ул күз алдына китергәнчә: иңнәренә төшеп торган калын кара-коңгырт чәчләр, маңгай чәчләре арасыннан тыйнак кына карап торган җемелдем күзләр. Егет бер карады да, аның нинди милләттән булуын, каян кайтып килешен дә белмәгән килеш гашыйк булды. Беренче тапкыр! Дөньядагы иң гүзәл, иң сөйкемле кыз шушы кебек тоелды аңа!

Бер сәгать элек кенә якыннары янына ашкынган ететнең инде поездны ашыктырасы килмәде. Акрынрак барсын иде ул, хәтта бармыйча туктап торса да ярый. Башта бары тик бер генә уй: кызлар белән танышып, аралашып китәргә өлгерәсе иде.

Солдат киеменнән кереп, яннарына утырган егеткә кызлар да игътибар итми кала алмады. Кыюсыз гына сүзләр ялганды. Соңгы пунктка кадәр бергә кайтасылары, кызларның апаларына кунакка килүләре мәгълүм булды. Үз телендә рәхәтләнеп сөйләшеп кайтыр юлдашлар табылганга егет бер сөенсә, икенчедән йөрәгендә әлегә кадәр кичермәгән хисләр өермәсе бөтерелә иде. Ничек кенә бу туташны югалтмаска соң?

Юлдашлар өчесе дә Казан вокзалында төшәчәкләр. Ләкин аннан соң юллары аерылачак бит. Алар республиканың икесе ике районына кайтып китәчәк. Адреслар алмашынды, үзләре, кызыксынулары һәм тормыш турында шактый гына сөйләште алар. Ләкин күпме генә аерылып китәргә теләмәсә дә, Газизгә кызларны утыртып җибәреп, тукталышта ялгызы басып калырга туры килде. Саубуллашканда кабат очрашырга язсын дигән теләкләр белән күрше кызына дип алган браслетны Зәриягә истәлеккә бирде. Биреп кенә калмады, кулына кигезде, сирәк булса да искә алырсың дигән булды.

Кызлар китте. Егет күңеленең һәм йөрәгенең бер өлеше алар янында калды. Газиз әллә атлады, әллә юк, үзен туган якларга алып кайтасы поезд янына барып җиткәнен дә, кереп утырганын да хәтерләми. Бу юлы инде ике сәгатьлек юл бик озак тоелды. Менә нәрсә икән ул мәхәббәт, менә ничек була икән ул бер күрүдә гашыйк булу! Юлдан ук хат язып саласы, әйтә алмый калган хисләрен кыз күңеленә җиткерәсе килсә дә, егетне нәрсәдер туктатты. Сабыр итәргә, ниндидер бер җай килеп чыгуын көтәргә булды.

Егет әти-әнисе янында бераз ял иткәч, калага китеп урнашырга, менә инде шул чагында Зәрияне җир читеннән дә эзләр табарга карар кылды.
Авылга кайтып, шатлыклы мизгелләр эчендә, сагындырган дуслар, аның өчен барысына да әзер булган туганнар янәшәсендә егет азмы-күпме онытылып торды. Ул бар яклап игътибар үзәгендә иде. Ләкин бу санаулы көннәр тиз узды. Газизнең кабат бар уйлары Зәриягә барып тоташты.

Гаиләдәге бердәнбер ир балага авылдан китәргә рөхсәт бирмәделәр. Ветеринария пунктында эш белешеп, читтән торып укырга керергә документларын да әзерләп куйганнар иде инде. Шулай да егет өметен өзмәде. Авылга шәһәрдән килен булып кайтучылар да, бик ераклардан килеп менә дигән итеп яшәп ятучылар да бар бит дип юанды.

Тулырак: http://shahrikazan.ru/news/әy-yazmyish/knd-uylady-ul-any-tormyshy-yaratmagan-keshe-yanynda-tte