Язмышлар... рубрикасы буенча яңалыклар
-
Кайту
(Хикәя)
-
“Сагынып барыр кешесе дә юк”
Әй сөйләштеләр, гәпләштеләр, мактаныштылар ике бичә. Бичәләр диюнең дә сәбәбе бар, бәйрәмнәрдә икесе дә әниләрендә кунакта йөреп кайттылар.
-
Ялгыз канат
Ире чит хатынга чыгып китсә дә, йөрәк болай әрнемәс иде. Хыянәтен кичерә алмый, мендәр кочаклап елар да, мәхәббәтне нәфрәткә әйләндереп яшәр иде. Ә ул хатынына гына түгел, балаларына, әти-әниләренә, диненә, үзенә хыянәт итте. Миләүшә яшь көе ирсез калды.
-
«Бүтән әнием юк...»
– Әнием Картлар йортында минем...
-
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
-
«Базар хатыны»
Төзелеш идарәбез шәһәргә терәлеп торган бистәдә өч бүлмәле фатир тәкъдим иткәч, читтәрәк дип, башта күченергә риза да булмаган идек. Аннан уйлаштык та, тәвәкәлләдек.
-
Яр сөйсәгез, өзелеп сөймәгез... (Булган хәл)
...Ул минем гомер сукмагында кинәт пәйда булды. Мәхәббәтне шулкадәр сиздерми килер дип һич кенә дә уйламаган идем.
-
“Бар ычкын моннан”, – дип өйдән куды
Туар сәгатем җиткәндә, бәхет өләшенеп бетеп, миңа валчыклары гына калгандыр сыман тоела.
-
Гафу да итә белергә кирәк
Минем тормышка кысылмагыз, дигән.
-
Бәхеткә сокланырга ярамый икән
Ул күз карашын тиз генә хәтердән алып ташлап булмас кебек. Анда ару-талчыгу да, чарасызлык та, нәфрәт тә, борчылу да, шул ук вакытта аналарга хас ягымлылык, сабырлык, басынкылык та чагылыш тапкан иде.
-
«Җен баласын юындырырга куштылар...»
«Ураза аенда ифтарга күп йөрдем. Шундый бер табында сөйләделәр. Булган хәл, диләр. Һаман да шуның шаукымында йөрим.
-
Наласадан Айгөл Хәсәнова: «Ирем ташламый, төшләремә керә»
Тикмәгә генә тигезлек теләмиләр. Тормышның нәкъ уртасында янәшәңдә атлап барган терәгеңне югалтсаң, яшәр өчен каян көч табасы? Бу сорауны ирсез калса да, сынаулар күп булса да, тормыш сукмагында адашмаган, балаларына әни дә, әти дә була белгән,
-
Тумаган баламның каргышы икәнлеген беләме икән ул?
Сезнең дә шулаймы ул? Олыгая барган саен яшьлекне ешрак искә төшерәсең икән.
-
Розалар кемгә тиеш?
«Мин сине кичке сәгать җиденче яртыда «Яз» кафесында көтәм. Икәүдән-икәү генә сөйләшәсе сүз бар! Роза чәчәкләрен онытма! Яратып, мин». Төшке аштан килүенә эш өстәлендә конверт эченә салып калдырылган хатны Вахит кат-кат укыды. Шаярту дисәң, беренче апрель инде үтеп китте. Чынлап дисәң, тагын аптыраган. «Син» дип кенә эндәшкән бит әле. Биш ел инде урынбасар булып эшләгәч, ничектер мәзәгрәк булып китте. «Вахит Гомәр улы», «сез» дигәнгә күнегелеп беткәнгәме? Аннан килеп, әлегә кадәр, гәрчә оешманың күп кенә хатын-кызларының аңа карата битараф түгеллеген сизенсә дә, тирәнгә керерлек сәбәп биргәне булмады.
-
Ирдән аерылсагыз да әти-әни йортына кайтырга кызыкмагыз
Мин беренче иремнән аерылдым. Яшьлек тилелеге белән кавышкан ярлар идек. Ул да, мин дә гаиләне саклау турында уйламадык.
