Мөхәммәт Мәһдиевнең “Шатлыгым, кайгым минем...” мәкаләсендә мондый юллар бар: “Туган тел, әгәр аны әйбәт белсәң, – юньле киңәшче, игелекле иптәш ул. Аңа шатланганда – шатлыгың, кайгырганда – кайгың сыя да бетә”. Язучының бу фикерендә тирән мәгънә ята. Туган тел ул – әти-әнидән, әби-бабайдан бирелгән иң олы бүләк.
