Бераз олыгайдык кына,  без бит әле карт түгел

      Өлкәннәр көне җитә, дип,

Көтеп алам һәр көзне.

Барыгызны да яратам,

   Бик сагынам мин сезне.

                          Еллар үтеп, олыгайсак та,

                             Картайтмыйк җан, күңелне.

                      Зарланмыйча яшик әле,

                     Ходай биргән гомерне.

          Бүген бәйрәм, җырлыйк, биик,

Җилкенеп торсын күңел.

                                                  Бераз олыгайдык кына,

 Без бит әле карт түгел!!!

       Бу шигырь юллары Арча шәһәрендә яшәп, безне үзенең яңа шигырьләре белән куандырып яшәүче Роза Шәйхетдинованың “Хезмәттәшләремә” шигыреннән алынды. Кеше гомере аккан су, искән җил кебек тиз генә үтә дә китә. Ел саен 1 октябрь – Өлкәннәр көне билгеләп үтелә. Районыбызда өлкәннәр көненә багышланган чаралар ун көн дәвам итә. Шигырьдә әйтелгәнчә, ул көннәрдә өлкән яшьтәге абый-апалар, әби-бабайлар үзләренең гомер юлларында булган вакыйгаларны искә төшерәләр, хезмәттәшләре белән аралашу өчен үзләре эшләгән оешмаларга кунакка барып кайталар, ә иң мөһиме балалары һәм оныкларыннан котлаулар кабул итәләр.

      Бу көннәрдә катлаулы тормыш юлы узган, үз җилкәләрендә сугыш афәтләрен кичергән, Ватаныбызның көчен һәм дәрәҗәсен күтәрүдә үзләреннән зур өлеш керткән чал чәчле абый-апалар, әби-бабайлар күз алдына килә. Шактый олы яшьтә булуларына карамастан өлкәннәребез яшьләргә үрнәк булып, бәяләп бетергесез тормыш тәҗрибәләре белән уртаклашып яшиләр.

      Субаш Аты авылыңда туып-үскән, бүгенге көндә Казан шәһәрендә яшәп иҗат итүче Рәис Сафин үзенең узган гомере турында уйлана, берсеннән-берсе мавыгып укырлык шигырьләренең кайберләре өлкән кешеләргә хөрмәт белән карарга, аларга игътибарлы булырга чакыра.

   Еллар үтәр, картлык җитәр

 Шундый көнгә килерсең.

Улларыңда, кызларыңда

                                                  Гамәлеңне күрерсең.

Үз-үзеңә хәйран калып,

    Шатланырсың, көләрсең...

        Кылганнарың котсыз булса,

     “Ник яшәдем?” – диярсең...

      Әйе, “Ник яшәдем?” дип әйтерлек булмасын иде, бу фикер яшьләргә әйтелгән. Ә өлкәннәребез бу 10 көндә генә түгел, һәр көнне балалары, оныклары, туганнары, дусларының кайгыртуын тоеп яшәсеннәр иде. Ләкин һаман да шул ваемсызлык, вакыт җитмәү комачаулый, янәшәбездә булганда кадерләрен белеп бетермибез, әле еш кына хәтерләрен дә калдырабыз. Ә өлкәннәребез – гади, тыныч, тыйнак картлар һәрвакыт безнең өчен борчылуларын, безнең турыда кайгыртуларын дәвам итәләр, чөнки без алар өчен һаман да кечкенә бала булып калабыз. Казанбаш авылында яшәп иҗат итүче Гөлара Шәрипова “Моңайма әле, әнкәй!” шигырендә шул фикерне әйтергә тели:

   Безнең өчен иң-иң матуры син,

  Карт түгелсең бер дә, яшь әле.

       Син булмасаң, күктә кояш сүнәр,

                                              Нурлар чәчеп мәңге яшә әле.

Картаям диеп һич уфтанма,

    Чал чәчләрең – аклык билгесе.

            Әни җаным, син бит – безнең өчен

  Тиңе булмас тормыш өлгесе.

    Үкенерлек булмасын иде, өлкән яшьтәге әти-әниләребезгә, әби-бабайларыбызга игътибарыбызны, тәмле телебезне, ярдәмебезне кызганмыйк. Аларны кадерләүнең әҗере, һичшиксез, кайтмый калмас, чөнки алар чын күңелдән рәхмәт әйтәләр, чын күңелдән теләкләр телиләр. Дөрестән дә, өлкәннәргә әле тиеш бик күп назлар, бик күп язлар...

      Хөрмәтле өлкәннәребез! Без сезнең данлы үткәнегез белән горурланабыз, нык рухлы булуыгызга сокланабыз. Сезгә исәнлек-саулык, сүнмәс яшәү дәрте телибез.

“Казан арты” тарих-этнография музее

 директор урынбасары Шәфигулла Гарипов