Кызганыч, егет колониядә...

Бер вакыйганы сөйләп үтәсе килә. Безгә аны якын танышыбыз кешеләрен әйтеп сөйләде.

Казанда бер гаилә тәрбиягә бер малай ала. Әмма бала үзсүзле, кире, җитмәсә карак та булып чыга. Үз балаларын үстереп чыгарып җибәргән ана бала белән чын мәгьнәсендә интегә. Әмма баладан баш тартмый. Бу баланы бары тик спорт кына җиңә ала дип, футболга бирә. Баланың күп вакыты футболда үтә. Укуы да, тәртибе дә әйбәтләнә. Урлашуын да ташлый. Хәзер ул институтта укый икән. Футбол тренры аларны киенергә дә өйрәтә. Егет костюмнан, ак күлмәк, галстуктан йөрергә ярата ди.  Беркөнне бу хатынның туган көне булган. Тәрбиягә алган улы әнисен кочаклап "Әнием" дигән җыр җырлаган... Елап утырганнар...