Поездда мондый хәлне күргән юк иде

Бүген Казанга Корьән ашына,  туганнар җыелышып, поезд белән бардык. Кайтканда да поезд белән. Бик җайлы. Кайтканда Ижевск ягына тиз кайтучы экспресс поездга эләктек. Урыннар юк. Апага бер егет торып урын бирде. Янымда олы яшьтәге бер хатын басып тора. "Яшьләр утырып бара. Ник берсе торып урын бирсен. Аякларым авырта", - диде ул рәнҗеп.  "Азрак этелә алмассызмы икән. Менә бу апаны утыртырга иде", - дидем мин яшь кызларга. Әмма тегеләрдә, урысчалап әйтсәк, "ноль эмоция". Шулай да апабыз азрак арт ягын төртте. Тегеләр селкенмәде дә. Әмма ул озак бара алмады, торды. Җайсыз, диде. Ә теге кызлар урыннарыннан кымшанмадылар да. Мин бу хәлгә бик аптырадым. Минем мондый хәлне күргәнем юк иде. Ярар торып урын бирмәсеннәр дә ди. Әмма этелеп, апаны утырта алалар иде бит! Шунда бер хатын: "Малайлар үстерәбез. Нинди киленнәр килер, Аллага тапшырдык...", - диде башын чайкап. Ә  Арчага килеп җитәрәк чыгу юлына барабыз. Шунда матур итеп ак яулыгын бәйләгән бер яшь кыз 45 яшьлек хатынга урын тәкьдим итте. Менә бит, кызларның да төрлесе бар! Әлбәттә, без судья түгел.Аллаһы Тәгалә һәр нәрсәне үз урынына куя.