Сукмак булуына сөендем

Эш белән Арчаның Өлкәннәр һәм инвалидлар интернатына барырга туры килде. Арча үзәгеннән җәяү киттем. Хәрәкәт булыр дип.  Көндезге сәгать 2нчеләр киткәч. Җил, кар себертә. Әмма җил каршы булмады.  Арчаның 5нче гимназиясенә кадәр рәхәтләнеп бардым. Җәяүлеләр юлыннан. Гимназия янындагы автобус тукталышына да яхшы итеп көрәп сукмак салып куйганнар. Тукталыштан тагын туп-туры юлны дәвам итәргә кирәк. Машина юлы кырыеннан барырмын инде дип борчылып куйдым. Карасам, гимназия кырыеннан интернат урнашкан якка таба кар көрәлеп җәяүлеләр юлы эшләнгән. Сөенеп рәхәтләнеп атладым. Бу буран котыра башлаган пәнҗешәмбе көн иде.