Блогер Илүсәнең әнисе Миләүшә апа: «Нишләтәсең, тыңламыйча чыгып киттеләр»

Кайта алырлар идеме, юкмы, монысы караңгы, өңдәү бирелмәгәч, хәтере калган күрәсең.  Бәхәсләренә ачыклык кертәсе килеп, блогерның туган җире — Мамадыш районының Олыяз авылында яшәүче әнисе Миләүшә ханым белән элемтәгә кердек.
— Илүсә сезне дусларын яратмауда гаепли. Бәхәс нидә?..
— Анысын дөрес әйтә, дусты Гөлназны өнәп тә җиткермим, анысы белән сөйләшмим дә. Бу теманы кузгатмагыз, зинһар... Әйткән сүзем ялгыш булыр, үпкәләр. Араларыбыз тагын да суынмасын, дип куркам. Әлегә ничек бар шулай калсын. Илүсә дә суынсын. Гаиләдә савыт-саба шалтырамыйча тормый. Кичә киченнән әйбәт языштык, аңлаштык. Фабрика ачарга йөриләр иде — ниятләренә ирешкәннәр. Нәрсә белән шөгыльләнәселәрен дә аңлап җиткермәдем. 

— Илүсә соңгы ике ел эчендә үз тормышын сүтеп, яңадан җыйды. Чит илгә чыгып китүләренә каршы килмәдегезме?..
— Килмәгән кая... Алар бит инде безнең канат астыннан чыккан, тормышта үз юллары. Кодагыйлар да ризалык бирмәделәр, без дә. Нишләтәсең, тыңламыйча чыгып киттеләр. Кодагыйлар Азнакайның үзендә яшиләр, көн дә хәбәрләшәбез, бик әйбәт кешеләр. Раушан кияү дә акыллы. Озак еллар КВНнарда чыгыш ясаган, тумыштан мәзәкчән. Бәхетле булсыннар. Әйләнеп кайтырлармы, читтә күпме яшәрләр, билгесез. Кемнең итәгенә ут каба, шул кайгыра, дигән борынгылар. Безнең якта балалары чит-илгә киткән гаиләләр юк югын, әмма андыйлар ил тулы икән. Күпләр яза миңа, борчылмагыз диләр. Аллаһыга тапшырган... 

— Тәрбиягә алган Русланны бер өйләндергән идегез... Тагын туй иттегез...
— Руслан бер балалы хатынга өйләнгән иде. Икесенең дә фатиры бар, киленнең баласын да яратып кабул иттек, югыйсә. Никахтан соң бер атна яшәделәр дә, талашып, үзара тарткалашып, “сугышып” кайтып керде бит, балакай... “Болай булгач, янына ике аягыңның берсен дә атламыйсың...” — дигән идем, сүземне тыңлады. Күперләр төзү оешмасына эшкә кергән иде. Шул арада Владислав та хәрби хезмәттән кайтып төште. 

— Әле тагын бер ятим егетне сыендырган идегез шул... Ул да имин генә кайтып иреште, димәк?
— Аллаһыга мең шөкер! Туры безгә кайтып керде, үзенекеләрне барып та күрмәде... Руслан белән икесе Казанга эшкә чыгып киттеләр. Бүгенге хатыны Ландыш белән Руслан Казанда танышканнар. Өйләнәм, дигәч, каршы килмәдек. Киленебез Буа районыннан. Әле бит Владислав белән бер фатирда яшиләр иде. Яшь гаиләгә сыена алмый, Владислав дустына күченде.

— Владислав, һаман да сезгә кайтып йөрерме икән?
— Кая барсын?.. Хәрби хезмәттән кайткач, Мамадышта абыйлары белән очрашты. Алар 3 бертуган бит. Өч бүлмәле фатирлары бар. Анда инде берни юк. Хосусыйлаштырылмаган да ул. Документ эшен көйләргә, ремонт ясарга кушып киткәннәр. “Сиңа булсын...” — дигәннәр. Сүз оча да китә. “Абыйларың юридик яктан бөтен шартны китереп, үз өлешләреннән баш тартсыннар, шунсыз ул фатирга тотынмыйсың. Алайса сине төп башына утыртып калдыралар”, — дигән идем, сүземне тыңлады. Абыйлары да баш тартмады, Владислав та акчасын суга салмады. Нишләп бетәр ул бала. Әлегә урамда басып калды... Район башлыгына фатир да сорап барган иде. “Сиңа бирмибез, беркетелгән фатирың бар”, — дигән. Төпчегем дә, олы улым да башлы-күзле түгел әлегә, бәхетле никахларын көтәбез! Аллаһы Тәгалә ул көннәрне якынайтсын иде, — ди Миләүшә ханым.

Чыганак: Шәһри Казан