Ансар хәзрәт: «Кешеләрнең рәнҗеше төшкәннәр җанны авыр бирәләр» ( «Интертат», Камилә Билалова)

«Гөнаһлы кешене фәрештәләр кара кәфенлеккә төрерләр»

– Аллаһы Тәгалә юлында булып һәм гөнаһ кылып йөрүченең үлемендә нинди аермалар була?

– Кеше, күпмедер вакыт яшәгәннән соң, бу дөньядан ахирәт дөньясына күчә. Аллаһы Тәгалә Коръәни Кәримдә: «Һәрбер тереклек иясе үлем ачысын татыр», – ди. Кеше генә түгел, барлык тереклек заты да, бу дөньяда яшәгәннән соң, ахирәт дөньясына күчә.

Кешеләргә дөньядан бер төрле китү бирелмәгән, төрле кеше төрлечә күчә: кемдер бәлага дучар булып, кемдер картаеп, намаз-зикер кылып, кемдер яшь чагында, әле гыйбадәт турында уйламыйча китә. Һәркемнең үз тәкъдире. Әмма дөньядан китәр вакытын сизгәннән соң, иман калимәләре соңгы сүзе булган адәм баласы өчен зур шатлык, аңа Аллаһы Тәгаләнең ярдәме, Пәйгамбәребезнең шәфәгате булачак.

Намаз-гыйбадәтләрен үтәп, зикердә, динебезне күтәреп яшәгән кешенең якты дөньядан күчәр вакыты җиткәннән соң, ул үлем фәрештәсен һәм, ак кәфенлек тотып, артында басып торучы башка фәрештәләрне күрер. Алар аның янына утырып: «Әйдә, син Аллаһы Тәгалә алдына барасың, синең гомерең тәмам», – дип әйтерләр. Кайбер чыганакларда хәтта «инәне суга тыгып алганнан соң, тамчы никадәр җиңел тамган кебек, җан да шулай җиңел генә чыгар» диелә.

Җан чыкканнан соң, фәрештәләр аны ак кәфенлеккә төреп, Раббыбыз каршына алып барырлар. Күкнең берничә катламын узганнан соң, Аллаһы Тәгалә: «Бу кем?» – дип сорар. Аның исеме атасының исеме белән әйтелеп, Раббыбыз аны изгеләр дәфтәренә язганнан соң, аның җаны кире тәненә кайтарылыр. Ягъни кеше юылган, кәфенләнгән вакытта, кабергә җирләнгәнче, аның җаны күкрәк өстендә тора. Кабергә җирләнеп, соңгы кеше 40 адым киткәннән соң, мәрхүм янына 2 фәрештә – Мөнкир белән Нәнкир килеп, сорау алырлар.

Начар юлда йөреп, Аллаһы Тәгаләне танымыйча яшәүче кешенең якты дөньядан күчү вакыты исә бик куркыныч булып күренер. Үлем фәрештәсе дә караңгы, куркыныч рәвештә, артында кара кәфенлек тотып торучы фәрештәләр белән килер. Аяклары суынып, җаны бугазына килеп җиткәч, үлем фәрештәсе аяклары очына килеп: «Чык, җан, син бу дөньяга кирәкмисең», – дип, куркыныч тавыш белән әйтер. Аның җаны да тәнен газаплап, авырлык белән генә чыгар. Күп вакыт мәрхүмнең туганнары: «Йөзе каралды, күзләре акайды», – дип әйтәләр. Бу – кешенең үлем фәрештәсеннән куркуы.

Әлеге кешенең җанын кара кәфенлекләргә төргәннән соң, беренче күк ишеге ачылмас һәм исеме гөнаһлылар исемлегенә язылыр. Җәсәде юылып, җиргә иңдерелгәннән соң, шулай ук сорау алу башланыр. «Раббың кем?», «Динең нинди?», «Пәйгамбәрең кем?», «Китабың нинди?» дигән сорауларны яудырырлар.

Аллаһы кушканча яшәгән кеше аларга җиңеллек белән җавап кайтарыр, һәм аңа җәннәттәге урыны күрсәтелер. Җирләгәндә кешене Кыйблага каратып яткызуның сәбәбе дә, мәрхүмнең йөзен җәннәткә таба юнәлтү һәм җәһәннәмне күрмәсен өчен эшләнелә. Ә диннән ерак булган кеше әлеге сорауларга җавап бирә алмас һәм коточкыч акыру белән генә җавап кайтарыр.

Бу – Аллаһы Тәгаләдән бирелгән сынау дөньясы, шуңа да гомеребезне изгелектә, намаз-гыйбадәтләр башкарып, Раббыбызның берлеген һәм Пәйгамбәребез Мөхәммәд (с.г.в.) икәнлеген танып үткәрү мөһим.