Караңгы чырайлы кеше

Йомышымны йомышлагач, урамга чыктым. Автобус тукталышына ерак. Үзем эшкә ашыгам. Эх, мин әйтәм, юл уңаеннан берәр машинага утырып менәргә, дим. Күршедән генә бер ир-ат чыгып машинасын кабызды. Арчага менсәгез мине дә утыртыгыз әле, дим. 

--Утырыгыз, -- ди бу ачылып китмичә генә. Арчага кадәр бер сүз сөйләшмичә мендек. Дәшәргә курыктым. Бик караңгы чырайлы кеше. Андый кеше белән сөйләшеп булмый... Кенәр чатында төшеп калдым. Ник утырдым инде, дидем.

Андыйларга гадәттә Никтуган дип кушамат тагалар. 

Югыйсә, юлда очраган кешегә ярдәм итү, юл уңаеннан машинага утыртып бару бик саваплы эш бит инде. Кешеләргә яхшылыкны эшләп торыйк, никадәр генә эчне мәчеләр тырнаса да, башкаларга сиздермәскә тырыш, йөзебез ачык булсын.