Язмышны үзгәртеп булса икән...

Фәридәгә 55 тулып килә... Гомернең кыл уртасы диләр бу вакытны. Яшьлек үткән, үсмерлек чоры артта калган, картлык әле еракта шикелле... Шушы чорда үткәннәргә борылып карап, тормышыңа нәтиҗә ясап аласың. Яшьлектә җибәргән ялгышларны уйлап, күңелне моңсу хисләр камап ала: «Аһ, хәзерге акылым булса, үкенечле итеп яшәмәс идем», – дисең. Узган тормыш кино кадрлары шикелле күз алдыннан уза. Аһ, Фәридә дә мөмкинлеге, акылы булса, тормышын яңача корыр иде дә соң. Бала чагыннан, мәктәптә уку елларыннан ук дөрес итеп яшәргә тырышыр иде. Иң беренче итеп, вакытын юкка-барга сарыф итмәс иде. Тырыша-тырыша укыр иде. Фәридә бүгенгедәй хәтерли: математика укытучысы Салих Гафиятович указкасын болгый-болгый укучылар каршында нәсыйхәтләрен бирә иде: «Укыгыз! Көче булган берне егар, белеме булган меңне егар!» – дип кабатларга ярата иде. 

Дәрес тыңламыйча, уйлары белән «чыпчык санап» утырган балаларны еш әрли иде укытучы. Мөгаллим сүзләре авыл балаларының бер колагыннан кереп, икенчесеннән чыга. Фәридә укыган сыйныфта 30 баланың өчесе генә алдынгылар рәтендә. Шуларның берсе – Фәридәнең күршесе Самат. Озын буйлы, сипкелле, җирән чәчле малайның колаклары локатор шикелле ике якка тырпаеп торганлыктан, кушаматы да «Озын колак» иде. Сыйныфта аңа исем белән дәшмиләр иде бугай. Саматның үҗәтләнеп, тырышып укуы классташ малайларның ачуын китерә иде. Ул башкалар шикелле кичләрен боз өстендә хоккей уйнап уздырмый, бар белгәне – уку. Авыл китапханәсендәге киштәләрдә тузан җыеп яткан барлык китапларны укып чыккандыр ул. Саматның гаиләсендә тагын ике кыз бар, ул өченче бала булып туган. Авылда эшләп үсмәгән бала юк. Ләкин Саматка бу кагылмый: Фәридә күрше малаеның лапаста терлек ашатканын, көтүгә сыер куганын, бакчада җир казыганын күргәне булмады. Гаиләдә Саматтан авыр эш эшләтмиләр иде. Әтисе Расих улын киләчәктә профессор итәргә хыяллана дигән имеш-мимешләр йөри иде авылда. Авыл кешеләре өчен бик сәер хәл иде бу.

Тулырак: https://syuyumbike.ru/news/otkrovenie/iazmysny-uzgartep-bulsa-ikan