Малай кар көрәүчене кыйнарга теләгән

Бу турыда безгә малайның әтисе сөйләде. Хәл болай була.

Хәзер телефон заманы бит. Әтисе малайны эшләтә алмый икән. Малай мәктәптән кайта да телефонда уйный. Ә әти кеше эштән кичен генә кайта. Капка төбендәге карны керәргә вакыты калмый да икән. Аптырагач бу чит кешегә кушып эшләтә икән. Билгеле, бушка түгел. Ә малай өйдә рәхәтләнеп телефон уйнап ята. Аптырагач атасы:

--Әйдә улым, капка төбендәге карны керә, туңдырма алып бирәм, -- ди. Малай сикереп тора да: "Ялганламыйсыңмы?" -- дип сорый.

Ышангач, капка төбенә кар керәргә чыгып китә. Шулай кар керәргә өйрәнеп китә бу. Ә беркөнне бу мәктәптән кайтканда күрә: капка төбе ялт иткән. Малай еларга җитешеп өйгә килеп керә. Атасы көндезге ашны ашап утыра.

-- Әти, мин карны кери идем, нишләп син ул абыйга керәттең? -- дип әрнеп кычкыра. -- Тагын бер килгәнен күрсәм, себерке белән куып җибәрәм мин ул абыйны!

-- Хәзер капка төбендә кар тормый безнең. Туңдырмалар яшәсен! -- дип көлеп сүзен тәмамлады әңгәмәдәшебез.