Исән кулымны сузсам - аяк юк. Кычкырып елап җибәрдем

Бүген киоск янына килеп, тәрәзәсеннән караса, анда ап-ак йөзле, зур зәңгәр күзле, озын сары чәчләре иңбашына төшеп торган бер кыз утыра. Йөзе, кыяфәте белән нәкъ Ильяс хыялланган кыз инде. Егет үзенә кирәкле газеталарны сорады. Кыз аларны сузганда, карашлар очрашты. Егеткә шушы караштан ниндидер җылылык бөркелгәндәй тоелды, күңеле әллә нишләде. Кыз ягына тагын бер караш ташлады да читкәрәк китте, чөнки киоск янында, зур булмаса да, чират бар иде.

Кичен, иртәгә бирәчәк дәресләрен әзерләргә утыргач, нишләптер эше бармады. Ни булды соң әле?
Иртәгәсен, үзенә кирәкле газета чыкмаган көн булса да, киоск янына тукталды, исәнләшеп, бер журнал сорады. Кыз аны таныды, елмайды һәм журнал сузды:

- Рәхим итегез!
Үзе мөлаем булудан тыш, тавышы да ягымлы икән. Ильяс, бу кыз белән танышырга теләп, гәпләшеп алырга уйлаган иде дә, чит кешеләр пәйда булды: берсенә программа кирәк, икенчесенә - кроссворд. Янә читкә китәргә туры килде.

Тагын бер көн үтте. Киосктагы кыз күңел тынычлыгын бозды булса кирәк, гел күз алдына килә дә тора. Ильяс бүген ничек тә аның белән якыннанрак танышырга булды. Кеше юклыктан файдаланып, сөйләшеп алырга ният итте. Тик сүзне ничек башларга?
- Бу киоскта элек бер апа эшли иде, ул кайда? - дип сораудан башкасын тапмады.
- Ул апа пенсиягә чыкты. Хәзер инде монда мин эшләячәкмен.
- Ә исемегезне сорарга мөмкинме?

- Мәдинә. Искерәк исем инде...
- Нигә иске булсын. Аның җыры да бар бит.

Башкача әңгәмәне дәвам итеп булмады - тагын кеше җыелды. Киоск шундый урын бит инде ул, кеше өзелеп тормый.
Икенче көнне Ильяс, чәчәкләр кибетенә кереп, иң матур букетны сайлап алды. Аны киоск тәрәзәсе аша кызга сузды. Көтелмәгән бү­ләктән кыз аптырап калгандай булды һәм, рәхмәт әйтеп, сораулы карашын егеткә төбәде.
- Эшләгән җиремдә ях­шы гына премия бирделәр, шуның шатлыгыннан, - дип ялганлады Ильяс. - Моны кем беләндер бүлешәсем килде.
Аннары кыюсыз гына өстәде:
- Бүген эштән соң озатып куйсам, риза булырсызмы?
- Юк, мөмкин түгел. Бү­ген әнием белән кибет­ләрдә йөриячәкбез.

Алдагы көндә Ильяс тәкъ­димен тагын кабатлады.
- Юк, булмый, - дип кырт кисте Мәдинә. - Минем каршы алучым бар.
Димәк, ире бар дигән нәтиҗәгә килде ул. Их, егет, егет, тагын соңлагансың. Димәк, буйдак тормышың дәвам итәчәк.
Алдагы өч көндә Ильяс киоскка сугылмаска, анда утырган сөйкемле кызны күрмәскә тырышты, чөнки аның күзләре белән очрашу йөрәген тагын яндырачак иде.

Шулай да дүрт көн дигәндә түзмәде, киоск каршына тагын килде. Мәдинә аны күптәнге танышы кебек ягымлы каршы алды:
- Бу көннәрдә никтер күренмәдегез. Сез бит даими сатып алучым.
- Мин командировкада булдым, - дип ялганлады егет, һәм эчендә хисләр ташкыны кайнаса да, тиз­рәк китәргә ашыкты. Әмма бу кыз белән кызыксынуы арта гына барды. Аны кем каршы ала икән? Ире ниндирәк икән? Кичкә таба шул ти­рәгә килеп, каршыдагы бер йорт почмагыннан күзәтә башлады. Нәкъ кичке сәгать җидедә киоск ишеге янына ук «Жигули» машинасы килеп туктады, аннан бер ир чыкты, киоскның ишеген ачты да аннан күренгән Мә­динәне, кочаклап ук алып дигәндәй, машинасына утыртып китеп барды.

Тулырак: http://shahrikazan.ru/news/әy-yazmyish/sul-ayagym-syzlaganday-toeldy-isn-kulymny-suzsam-ayak-yuk-kychkyryp-elap-ibrdem